Wat hebben wijkbewoners zelf nog over hun wijk te zeggen? Deze vragen staan centraal in ons onderzoek naar de ingrijpende veranderingen in de Utrechtse wijk Overvecht.
Word lid van de Momus community door ons te steunen met 1, 2 of meer kopjes koffie per maand. Zo draag je bij aan toegankelijke, kritische en oplossingsgerichte journalistiek, maar kun je bovendien meedenken over de koers van de onderzoeksprojecten van Momus, via onze nieuwe structuur van lezerskringen (in opbouw).
Word lidOf doneer eenmalig:
€ 5 € 15 € 45Verslag van een bezoek aan buurthuis Burezina in Overvecht-Zuid, Utrecht. De buurtbewoners schetsen een radicaal ander beeld van Overvecht dan het rijk: een veilige haven waar mensen met sociaal-maatschappelijke problemen worden opgevangen door de wijk, versus een plek waar problemen zich opstapelen.
1 november 2024. Laatste update: 27 oktober 2025
Eigen notities en opnames gemaakt tijdens bezoek
De context: Ik bracht een bezoek aan Burezina, een zelfbeheerd buurthuis in Overvecht-Zuid. Deze wijk ontvangt financiële steun vanuit het Programma Leefbaarheid en Veiligheid dankzij de ‘opstapeling van problemen’, aldus het rijk. Ik ging in gesprek met de tuingroep die op het punt stond de buurttuin winterklaar te maken.
Vraag aan buurtbewoners: ‘Vorige week [eind oktober, red.] was er een debat in de Tweede Kamer waarbij de nieuwe minister van Volkshuisvesting, Mona Keijzer, het had over een wijk als Overvecht, als een plek waar alle ellende samenkomt. Wat is jullie reactie?’
Bekijk hier een fragment van minister Mona Keijzer tijdens het Tweede Kamer debat op 24 oktober 2024:
Of lees het volledige citaat hier: +Minister Keijzer: “Ik heb het al een aantal keer eerder gezegd, maar niet terwijl er een microfoon bij stond: ik ben een beetje verliefd geworden op het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid. Het is namelijk een manier van werken met alle betrokkenen in die delen van Nederland waar een samenkomst is van wat je bijna allerlei ellende zou willen noemen. Er wordt niet alleen maar gepraat, maar er worden ook dingen gedaan. Er kan bijvoorbeeld voor worden gezorgd dat jongeren die op een mbo-opleiding terechtkomen, weten dat ze daarna een baan hebben. Er zijn gezinnen en families in Nederland die niet eens wisten dat dat bestond, met als gevolg dat ze afhaakten. Men kan samen iets doen aan de ondermijning in de desbetreffende stadsdelen. Denk hierbij aan pandjes die dichtgespijkerd zijn en waarbij Onze-Lieve-Heer mag weten wat er achter de schotten gebeurt. Daar kan dan echt met beleid op worden ingezet.
Buurtbewoner: ‘Al die bezuinigingen op de ouderenzorg, op psychiatrie, dat soort dingen. Ja, dat vangen wij hier op.’
Beluister het fragment:
Of lees het volledige citaat hier: +Buurtbewoner: “Al die bezuinigingen op de ouderenzorg, op psychiatrie, dat soort dingen. Ja, dat vangen wij hier op. En ik zou het heel fijn vinden als die flats en de sociale woningbouw, als dat weer een brede voorziening wordt zoals het vroeger was. Vroeger was het een brede voorziening voor allerlei inkomens, ook voor middeninkomens en toen was het al gemengd. En nu is het alleen maar voor de allerlaagste inkomens. In sommige portieken komen er dan te veel problemen samen. Maar in andere portieken gaat het weer heel erg goed. Dus ja, dat zegt ook niet alles. Want het gros van de mensen, ook al zijn de inkomens wat lager, veroorzaakt helemaal geen problemen. Die werken gewoon, of studeren, of zorgen voor hun ouders of voor hun kinderen.”
Buurtbewoner: ‘Ik zou zeggen tegen Mona Keijzer, wees blij, wees blij dat ze [mensen die kwetsbaar zijn] hier een plek krijgen.’
Merel: ‘Dat ze een plek hebben waar ze goed kunnen wonen en waar ze worden opgevangen door de buurt.’
Buurtbewoner: ‘Kijk maar naar de asielzoekers in 2016. Dat was een gigantische rel. […] toen was er heel veel ophef over dat hier een asielzoekerscentrum zou komen. Nou, we gaan het in de fik steken, weet ik veel wat, je kan het allemaal terugvinden, al die filmpjes. En uiteindelijk is dat centrum er gekomen en het is hartstikke goed gegaan. En zelfs de meest fanatieke tegenstanders, die vonden het jammer dat ze weggingen.’
Beluister het fragment:
De buurtbewoners schetsen een radicaal ander beeld van Overvecht dan het rijk: een veilige haven waar mensen met sociaal-maatschappelijke problemen worden opgevangen door de wijk, versus een plek waar problemen zich opstapelen.
Vervolg:
Hoe is dit verschil te verklaren en wat betekent het voor de effectiviteit van het huidige (en toekomstig) overheidsbeleid voor deze wijken?
En, hoe kan het dat de meest fanatieke tegenstanders van een nieuw asielzoekerscentrum in Overvecht het uiteindelijk jammer vonden dat het centrum moest vertrekken?